تقدیم به خودم

 

نوشتن را دوست دارم ...گاهی  

نوشتن مرا می برد به همان جایی که فقط و تنها متعلق به خود من است ...

سرزمین امن و آرام درونم ... 

جایی که مال من است و در آن شادِ شادم ... هر چند شاید چهره ام ، و علی الخصوص چشمانم ، این را نشان ندهند ... 

بافتن را هم دوست دارم ... وقتی دانه دانه ، نخ ها را به هم گره می زنی ، محکمِ محکم ... بعد دانه ها کنار هم ردیف می شوند و دست آخر تن پوش کسی می شوند که عاشقش هستی و این دسترنج توست که می پوشد ... لباسی که ساعت ها نشسته ای و دانه به دانه ، به ثمر رسانده ای ... 

دوختن را دوست دارم ... وقتی با حوصله می نشینی و پارچه ای صاف و یکدست را می بری ... از تویش آستین و یقه و تکه های ریز و درشت پیراهنی را خلق می کنی ... بعد که تمام می شود ، حتی خودت هم باورت نمی شود که می تون با این پارچه ی ساده ، لباسی دوخت که در دکان هیچ عطاری پیدا نمی شود !

طراحی را دوست دارم ... وقتی که حتی با مدادمشکی هم می توان چشمان شاد دخترکی را نمایش داد ...   

من حتی ساختن کار دستی را هم دوست دارم ... دلم می خواهد ساعت ها گوشه ای بنشینم و با تکه های روبان و کاغذ کادو و تور های رنگی ، تابلوی تزئینی بسازم ... یا هدیه ای را کادو پیچ کنم و یا اینکه تاج سر و گل سینه بسازم ...  

. 

. 

.

همه ی این ها را گفتم تا بگویم :

کار کردن با دست هایم را دوست دارم ...  

شاید من اولین زنی باشم که به دستان خودم عاشق شدم ...!