پائیز

 

باز پائیز و من دلزده از ریزش برگهای زر اندود به راه
باز پائیز و تباهی و بر انگیختن باد به ماه
باز پائیز وسیاهی که به دل دارد ابر
باز پائیز و ترنم که به لب دارد شب
باز پائیز و غروب و دل تنگ من و ماه
باز پائیز و پراکنده شدن در طلب باد و پناه
باز هم خیزش تلخی که به دل چنگ زند
باز هم شورش دردی که به شب راه زند
باز ابری شدن خلوت مهتاب و سحر
باز باران زدن چشم مردد به خبر
باز هم ناله ی باران ، یورش دود و غبار و تب ماه
باز هم دانه ی اندوه که از چشم سحر ریخت به چاه
باز هم یاد خیابان ، بوی باران سردی پنجره ها
باز سنگینی دست تو به روی شانه ها
بین من ، پائیز و باران ، یاد ها خاطره هاست
در دلم پائیز با زنگ صدایت هم نواست
ای دریغا اسم رمز عشق ما پائیز بود
با من اما راست گو، اسم رمز بی تو بودن نیز بود؟؟! 

پی نوشت : تقدیم به او که تمام پائیز های عمرم را رنگین کرد ...