از حال بد به حال خوب

فکرش و بکن ... سه روز باشه که عینهو میرزا بنویس از صبح صحر تا خود شب افتاده باشی رو کاغذ و خودکار و مشغول گزارش نویسی باشی . اونم سیصد صفحه !!! تازه بعدش ببینی هنوز یک سومش مونده که هیچ ... اونهایی هم که نوشتی ، ناقص ان و باید بیافتی این دادگاه و اون دادگاه از این شعبه به اون شعبه دنبال رای و دادنامه و لایحه ! تا بلکه بتونی کاملشون کنی ...
همین میون یه پرونده ی کیفری سنگین داشته باشی و کلافه ت کرده باشه و گره تو گره خورده باشه ...!
چند روزی هم باشه که اخلاقت گه مرغیه و حوصله ی هیچ بنی بشری رو نداشته باشی و تازه هی خاطرات تلخ گذشته از دم نظرت رد بشن...!
اونوقته که هیچی مثل چند روز تعطیلی پیش رو ، نمی تونه کسالت آور و ضد حال باشه ! اونم درست زمانی که کم مونده به امتحانات پایان ترم و تو حتی کتاب هم نخریدی چه برسه به اینکه یه نیم نگاهی به صفحاتش انداخته باشی ...! و نتونی سفری چیزی بری ...
حالا این یه سر قضیه ست ...
یه سر دیگه ی قضیه برمیگرده به چند هفته پیش و نمایشگاه کتاب ... چشمت میافته به قفسه ی کتاب ها و یک سری ده جلدی ... که از نمایشگاه کتاب والبته همراه یه شخص محترمی به اسم خواستگار (که بار اوله زیارتشون میکنی) خریده باشی ...
تو این اوضاع و احوال ... هیچ چیزی نمیتونه دل انگیزتر از این باشه که سر صبر لم بدی به دو تا بالش ( که یکی شو افقی و دومی رو عمودی رو اون یکی سوار کنی ) و با یه ذهن خالی و دلی آسوده شروع کنی به ورق زدن و خوندن .  

 کلیدر !
یه نثر روان با زبان محلی ... ترکیب کلمات ،ماهرانه ... جملات ،کوتاه و تاثیرگذار...داستانی واقع گرا با شخصیت هایی که درست و به جا کنار هم چیده شدند...غرق بشی تو داستان و خودت و دنیای اطرافت و به باد فنا بدی ... 
فقط میتونی بگی دمت گرم محمود دولت آبادی ! 

بذار بیست روز تعطیل باشه!